Wanneer je te maken krijgt met rouw, verlies of trauma, komt vertrouwen om de hoek kijken. Om met de gevolgen van de gebeurtenissen om te kunnen gaan, is het van belang dat je blijft geloven in jezelf, de ander, het leven en de wereld om je heen. En dat valt niet mee als deze gebeurtenissen je leven op zijn grondvesten laat schudden.
Zelfvertrouwen is de mate waarin je vertrouwen hebt in je eigen kunnen. Het gaat ook om zelfkennis en om acceptatie van wie je bent met al je goede en mindere eigenschappen, met wat je wel en wat je niet kan, je talenten en je onvermogen.
Over weten hoe je omgaat met tegenslag en verlies. Weten wat je zelf kunt behappen en wanneer je hulp moet vragen.
Dat alles als beginpunt van waaruit je de wereld instapt. Een wereld waarin je bijleert, schaaft aan wie je bent, ontwikkelt. Maar ook accepteert wie je bent en daarvan houdt. Het gaat over vertrouwen in je weg vinden, over kwetsbaar durven zijn.
Het gemis aan zelfvertrouwen gaat vaak samen met de complicaties van ingrijpende levenservaringen. Onzekerheid is ergens in je leven ontstaan. Heb je als kind bevestiging gekregen van de volwassenen om je heen dat je ertoe deed? Ben je gezien en gehoord? Heb je je welkom gevoeld? Heb je geleerd dat je kunt opkrabbelen na een tegenslag? Heb je geleerd om te denken in oplossingen?
De antwoorden op deze vragen zijn van invloed op jouw proces na een ingrijpend verlies of gebeurtenis. Als er vanuit je basis voldoende zelfvertrouwen is, lukt het vaak beter om door het daarop volgende proces heen te komen.
Naast vertrouwen in jezelf is het van belang om vertrouwen in de ander te hebben. Durf je je kwetsbaarheid aan de ander te laten zien? En vertrouw je erop dat die ander je respectvol kan ondersteunen?
Ook dit is in grote mate bepaald door je levenservaringen. Is je vertrouwen in de ander geschaad in je leven? Misschien heb je de ervaring dat je je emoties beter niet kunt laten zien omdat je anders gekwetst wordt?
Wanneer je te maken krijgt met ingrijpende verliezen of ervaringen ben je behoorlijk kwetsbaar. Wat is je eerste reactie hierop? Duw je je emoties weg en zeg je tegen anderen “dat het wel gaat”? Ga je vooral door zonder al te veel achterom te kijken, zodat je anderen niet “tot last” hoeft te zijn met je emoties?
Het is begrijpelijk dat het moeilijk is om te gaan met verlies, trauma en rouw wanneer je het vertrouwen in anderen mist. Wanneer je er naar jouw idee “alleen” voor staat en niet terug kunt vallen op de hulp en ondersteuning van anderen, die je wel zo hard kunt gebruiken.
Tot slot is er ook het vertrouwen in het leven. Dat je hoe dan ook kunt en durft te vertrouwen op een goede uitkomst, wat er ook gebeurt. Dit vertrouwen ontwikkel je gedurende je leven dankzij ervaringen waaruit je hebt geleerd dat je ermee om kunt gaan en kunt vertrouwen op een goede afloop.
Maar soms lukt dit niet. Is het heel moeilijk om te vertrouwen op een goede uitkomst wanneer je dit niet geleerd of ervaren hebt. Of wellicht ben je wantrouwend geworden, of op je hoede door wat je allemaal al hebt meegemaakt. Dan wordt het omgaan met verlies, rouw en trauma best ingewikkeld.
Vertrouwen hebben klinkt heel eenvoudig, maar is voor veel mensen een behoorlijke opgave. Toch is het goed mogelijk om vertrouwen op te bouwen. Het is een proces dat tijd kost, zoals het spreekwoord “Vertrouwen komt te voet en gaat te paard” al aangeeft.
Een voldoende mate van zelfvertrouwen helpt dat je je kunt verhouden met dat wat er op je pad komt. Zonder bitter, teleurgesteld of cynisch te worden, maar dat je een open hart kunt houden en een antwoord kunt geven.
Je vertrouwt erop dat waar het leven jou ook heen voert, er altijd weer een volgende stap gezet kan worden.